Vandaag dus eigenlijk een rustdag, dat wil zeggen we hoeven geen route te rijden.

We gaan St Augustine vandaag bekijken, we hebben dan ook maar eens heel rustig aan gedaan, om 8:30 uur opgestaan, een uitgebreid ontbijt met zelfs een eitje.

Nog wat gesprekken gevoerd met Nederland via Skype en Messenger, en uiteindelijk om 11:00 uur met de camper 10 km terug naar het stadje, de camper daar op een speciale parking voor RV’s en bussen neergezet, en vervolgens met de fiets het centrum in, met inderdaad dezelfde problemen als gisteren.

Het is ook hier werkelijk een opgave om veilig door het verkeer te komen op de fiets, we besluiten op een gegeven moment dan ook om maar op de trottoirs te gaan fietsen, En het vreemde is, dit vind niemand raar blijkbaar , we hebben dan ook niet 1 keer een rare opmerking of iets dergelijks gehad hierover.

Ik zal zo kort mogelijk het ontstaan van St Augustine beschrijven.

Elk Spaans schip geladen met schatten dat naar Spanje voer, maakte gebruik van de golfstroom om langs de kust van Florida naar het Noorden te varen,

Daarbij werd St Augustine rond 1565 het centrum van de koloniale machtstrijd tussen Spanje, Frankrijk en Engeland.

De Spaanse nederzetting San Augustin, verdedigde een van de weinige bruikbare havens in dit gedeelte van de Atlantische kust,. De rest van de geschiedenis zal ik jullie en mezelf besparen.

Het is dan ook een zeer on-Amerikaans aandoend stadje, met veel oude koloniale gebouwen, maar wij Europeanen kijken hier niet van op natuurlijk, want als ik door ons eigen Amersfoort wandel is dat vele malen ouder.

Het stadje doet mij, voor wat betreft het toeristische karakter een beetje denken aan Monschau in de Eifel , lange smalle straatjes met vele winkeltjes en terrasjes.

Aangezien er op het moment een hittegolf aan de gang is hier in Florida, is het er niet te harden van de warmte, we lopen dan ook van winkelpassage naar winkelpassage , want daar draait de airco, waar niet overigens hier in Florida, ongelooflijk wat moet hier een energie worden verbruikt door die apparaten, werkelijk achter iedere deur draait een airco.

Al snel hebben wij het bekeken hier in het centrum , leuk voor die Amerikanen maar niet voor ons.

Wel gaan we nog het fort Castillo de San Marcos bezoeken, uiteraard het door de Spanjaarden gebouwde verdedigingsfort, van de stad.

Dit fort heeft veel gebruikstoepassingen gehad, met als interessantste, wat mij betreft, dat er van 1835 tot 1886 indianen uit het zuidwesten van de VS werden gevangen gehouden, in plaats van straf, kregen ze hier een opvoeding , zo noemde men dat toen.

Niet dat ik het eens ben met de behandeling van die indianen, maar ik weet wel dat wij in Nederland nog steeds het fort Naarden-Vesting hebben , wat wel wat weg heeft van dit fort, direct schoot mij het lumineuze idee te binnen, dat ik nog wel een zinvolle toepassing heb voor dit fort.

Ik weet nog wel een paar bevolkingsgroepen in Nederland, die hier uiteraard ipv straf, want straffen doen wij deze groepen in Nederland niet zo graag, ook zo’n opvoeding van een jaartje of tien zouden kunnen geven.

Zal G.W. eens vragen hoe hij hierover denkt? Dan kan hij misschien alsnog mijn stem krijgen met de aankomende verkiezingen.

Maar goed, er is ook nog een vuurtoren uit 18 zoveel die je kunt bezichtigen dat is op de fiets echter te ver met deze hitte, we besluiten daarom om daar maar met de camper naar toe te rijden,met lekker de airco aan weet je wel.

Als we daar aankomen blijkt dat toch ook weer een vuurtoren van niks te wezen, hij lijkt in de verste verte niet op de Brandaris op Terschelling, maar meer op die van Liesbeth List op Vlieland.

Aangezien je ook nog bijna 20 dollar entree moet betalen, en het feit dat je met deze hitte 256 treden naar boven moet lopen, besluiten we ook deze maar voor gezien te houden.

Op de terugweg naar de camping ziet Alie zowaar nog een motordealer met, jawel hoor een paar Goldwings voor de deur , ik maak direct, net als die eikel van het programma Wegmisbruikers die agenten ook altijd laat doen, een U-turn met de camper,.

Hier nog wat rondgekeken tussen de accessoires, maar hij had niets wat ik nog nodig had gelukkig, want de koffer zit al vol eigenlijk.

Om 16:00 uur waren we dan ook weer terug op de camping, snel alle deuren en ramen dicht, airco aan, en binnen blijven zitten met een blik bier.

We krijgen steeds meer begrip voor die Yanken.

Het is nu inmiddels 23:30 uur, Alie slaapt al en de airco draait nog steeds, wat een klimaat.

Ik moet er niet aan denken om hier in Juli te zijn, dan worden hier regelmatig temperaturen gemeten van 115 graden Fahrenheit, dat is dus ruim 46 graden celsius.