Zo vandaag dus zoals gezegd een rustdag, hoezo een rustdag?

Na een prima ontbijtje, met eindelijk eens een keer redelijk brood, wat we gisteren hebben weten te scoren, want normaal is het brood hier uit de supermarkt niet te vr.ten als je het niet roostert, dat vinden wij althans.

Je kunt nog beter bij Japie gaan eten, dit voor de iets ouderen onder ons. ☺

Zo dat was de inleiding nu verder over de zogenaamde rustdag

Na het ontbijt van alles in de rugzak gepakt, maar vooral water, want we gaan deze ochtend het park, dus eiland op de fiets verkennen, of is het een schiereiland, wie weet dat? Een eiland wat aan het vaste land is verbonden door een brug is dat nog steeds een eiland of inmiddels een schiereiland? Lekker belangrijk ook.

We gaan eerst op weg naar het fort De Soto, de naamgever van het park, dit fort stamt uit het begin van de vorige eeuw 1902 om precies te zijn, en diende ter verdediging, van Tampa Bay.

Het stelt niet al te veel voor, het enige wat er te zien is zijn lege kamers met een bordje boven de ingang waar deze kamer voor gediend heeft, en er staan nog een paar kannonen en 4 stuks 12” mortieren, waar er oorspronkelijk 8 van zijn geweest, maar die andere 4 zijn in de 2e wereld oorlog omgesmolten t.b.v. andere wapens,

Overigens is er uitsluitend mee geschoten om te oefenen.

Zo dat was een stukje geschiedenis.

Toen verder naar het zogenaamde North Beach, daar bevindt zich een trail, die alleen toegankelijk is voor voetgangers en ik denk ook fietsers want alle voertuigen staan op de gesloten verklaring behalve fietsen.

Dit blijkt een hele goede keuze geweest om hier in te fietsen, en zelfs de richtingbordjes op de trail te negeren, want we komen op plaatsen, geweldig gewoon er is werkelijk geen kip, laat staan een mens te bekennen.

We fietsen weer door een soortgelijk bos als waar uit onze camping bestaat.

En hoever kun je nu uiteindelijk op een eiland verdwalen

We komen op verlaten stranden waar je jezelf Robinson Crusoë waant.

We moeten zelfs door ondergelopen stukken bos fietsen.

Maar helaas ook hier komt weer een einde aan, aangezien we op een gegeven moment toch weer op de weg uitkomen.

Dus weer de hele weg terug naar de camping in de brandende zon, gelukkig valt de wind mee, dat beetje wat er staat blaast aardig in ons voordeel.

Dan gaat mijn telefoon plotseling, een onbekend nummer uit Den Haag, ik neem niet op, want waarom zou ik, maar je gaat toch zitten denken wie of wat zou het geweest zijn, en uit Den Haag, ja we denken het te weten, het zal de Staatsloterij wel zijn die ons wil vertellen dat ze op zoek zijn naar een hoofdprijswinnaar van de laatste trekking, nou ze wachten maar mooi tot we thuis zijn. ☺

We gaan eerst nog even langs East Beach, daar willen we vanmiddag terug naar toe fietsen om te gaan zwemmen.

Dat ziet er goed uit dus eerst terug naar de camping om te gaan eten.

Zoals gezegd na het eten weer op de fiets gestapt, en dat valt niet mee, want we hebben inmiddels een partij zadelpijn, dat mag enige naam hebben, we komen al snel op het strand aan, ik raak hier nog in gesprek met een Amerikaan die mij aanspreekt over mijn petje, en ja hoor, ook een blije Goldwing vriend natuurlijk.

Hij blijkt ook in het bezit te zijn van een 2002 GL1800 in de kleur zwart, dit vindt behalve Bartje en ik verder niemand interessant natuurlijk.

Overigens zijn wij geen BMW, Suzuki, KTM, en gelukkig al helemaal geen Harley vrienden tegengekomen, en als dat wel zo was geweest willen we daar natuurlijk niet mee praten. ☺

Na een uurtje of wat in de zon op het strand te hebben gelegen en in zee te hebben gezwommen, is het weer tijd om terug te fietsen naar de camping, gloeiende gloeiende wat doet mijn r..t zeer van dat smalle zadel, ik prefereer mijn Goldwing zetel, inmiddels hebben we er vandaag ruim 23 km op zitten op de fiets.

Zo na alle gekheid , gaan we ons opmaken voor de barbecue , want dat gaan we vanavond maar weer eens doen, met voor het eerst oven frieten ,................................YES.

Het was een prachtige en geslaagde rustdag, we zijn dan ook strontmoe

Tot morgen

Net nu ik wil afsluiten loopt mij een wasbeer (Rancoon) vlak voor mijn voeten langs, wist niet eens dat die hier ook zaten, schrik mij het apelazarus, betekent ook dat we vanaf nu de camper deur dicht moeten houden want die beesten slopen je hele interieur op zoek naar eten