Little Ocmulgee State Park - Norcross

Vandaag de allerlaatste lange rit, 280 km, met als enige doel Atlanta bereiken,

Alhoewel het een mooie rit is, het is ons al eerder opgevallen dat Georgia een mooie staat is, alles ziet er verzorgd uit, de wegen zijn ook heel goed, dat zie je hier in de USA ook wel anders.

Het zal wel met het economische klimaat in Georgia te maken hebben, alhoewel ik er geen idee van heb , hoe dat er hier uit ziet.

De route verloopt vlot, we zijn dan ook om 13:30 uur al op de camping in Norcross, een voorstad van Atlanta.

Overigens is die camping niet de beste keus, midden in de stad, en oude troep, zelfs het sanitair gaan wij maar niet gebruiken, we zullen 2 dagen in de camper gaan douchen, ook geen straf overigens.

We zullen het hier toch tot donderdagochtend moeten volhouden helaas

Morgen de camper van binnen schoonmaken, de buitenkant hoeft niet gelukkig.

De koffers inpakken, nog even kijken op de KLM site of er geen vertraging is, en dan houdt om 14:30 uur onze internet verbinding ermee op, kon namelijk alleen een aansluiting voor 24 uur of anders voor 7 dagen kopen.

Overigens blijft Skype wel gewoon werken.

Donderdag moeten we dan nog de laatste 40 km rijden naar Atlanta om de camper in te leveren.

We moeten daar voor 10:30 uur zijn, dus rijden we hier maar om 8:30 uur weg, want het spitsuur in zo’n grote stad kan nog wel eens een probleem zijn.

Daarna zullen we met een taxi naar het vliegveld moeten, ook weer zo’n 60 km, en als het goed is vliegen we dan \u2019s avonds om 21:30 uur rechtstreeks naar Amsterdam, waar we vrijdag dan om 12:10 uur hopen aan te komen

Dat wordt dus een lange dag met veel wachten, maar is altijd nog beter dan eerst nog weer een nacht in een hotel door te moeten brengen, zoals we de jaren hiervoor hebben moeten doen.

Aangezien er vanaf nu hopelijk niet veel meer te melden valt, is dit ons laatste verslag als het goed is.

Wij vonden het een hele leuke vakantie, met vele hoogtepunten, wij bedanken iedereen die de moeite genomen heeft om de soms misschien wel wat lange verhalen te lezen, en de foto\u2019s te bekijken..

Ook iedereen bedankt voor de vele leuke reacties , per mail, gastenboek, SMS , en de opmerkingen bij de foto\u2019s

Dan als laatste de cijfertjes

Afgelegde afstand met de fiets, bij benadering 80 km

Afgelegde afstand met de motor 658 km

Afgelegde afstand met de camper 4638 km

Verbruikte liters benzine met camper 1180 liter

Gemiddeld verbruik 1 op 3,9

Aantal keren getankt 11x

Gemiddeld aantal liters getankt per keer 107 liter

Literprijs gemiddeld €0,57

We hebben 18 verschillende campings bezocht in 24 dagen.

St. Augustine - Little Ocmulgee State Park

Vandaag moeten we een afstand van ruim 300 km afleggen, ook zullen we vandaag Florida verlaten, en de staat Georgia opnieuw binnenrijden, ons einddoel, Atlanta, is de hoofdstad van deze staat.

De bedoeling is om morgen in een voorstad van Atlanta een camping te zoeken en dan overmorgen de camper van binnen schoon te maken, zodat we hem donderdag zonder klachten te krijgen kunnen inleveren.

Uiteraard is dat schoonmaken niet zo heel veel werk, maar de extra dag aan het einde van de vakantie plan ik altijd maar in, omdat, stel dat je de laatste dag nog pech krijgt, je daardoor het vliegtuig zou kunnen missen.

Op dit moment staan we op een camping , alweer midden in de natuur, in Little Ocmulgee State Park, we hebben na aankomst een prachtige wandeling van zo´n 4 km gemaakt door het bos en moeras

Volgens de beschrijving leeft hier veel wild , zoals Alligator , Linx,, Opossum , Ratelslang, Hert, schildpad en wilde kalkoen, en het enige levende wezen behalve vliegen , die wij zagen waren natuurlijk weer de alligators en de eekhoorntjes, maar verder was het een prachtige wandeling, met van die hele aparte bomen waarin allemaal lange slierten van takken van een andere plant hangen, geeft een beetje een horrorachtig plaatje.

Helaas is hier geen internet, dus pas morgen dit verslag op de website als het goed is.

Zoals gezegd morgen verder naar Atlanta, en dan zit het er jammer genoeg alweer bijna op.

St. Augustine

Vandaag dus eigenlijk een rustdag, dat wil zeggen we hoeven geen route te rijden.

We gaan St Augustine vandaag bekijken, we hebben dan ook maar eens heel rustig aan gedaan, om 8:30 uur opgestaan, een uitgebreid ontbijt met zelfs een eitje.

Nog wat gesprekken gevoerd met Nederland via Skype en Messenger, en uiteindelijk om 11:00 uur met de camper 10 km terug naar het stadje, de camper daar op een speciale parking voor RV’s en bussen neergezet, en vervolgens met de fiets het centrum in, met inderdaad dezelfde problemen als gisteren.

Het is ook hier werkelijk een opgave om veilig door het verkeer te komen op de fiets, we besluiten op een gegeven moment dan ook om maar op de trottoirs te gaan fietsen, En het vreemde is, dit vind niemand raar blijkbaar , we hebben dan ook niet 1 keer een rare opmerking of iets dergelijks gehad hierover.

Ik zal zo kort mogelijk het ontstaan van St Augustine beschrijven.

Elk Spaans schip geladen met schatten dat naar Spanje voer, maakte gebruik van de golfstroom om langs de kust van Florida naar het Noorden te varen,

Daarbij werd St Augustine rond 1565 het centrum van de koloniale machtstrijd tussen Spanje, Frankrijk en Engeland.

De Spaanse nederzetting San Augustin, verdedigde een van de weinige bruikbare havens in dit gedeelte van de Atlantische kust,. De rest van de geschiedenis zal ik jullie en mezelf besparen.

Het is dan ook een zeer on-Amerikaans aandoend stadje, met veel oude koloniale gebouwen, maar wij Europeanen kijken hier niet van op natuurlijk, want als ik door ons eigen Amersfoort wandel is dat vele malen ouder.

Het stadje doet mij, voor wat betreft het toeristische karakter een beetje denken aan Monschau in de Eifel , lange smalle straatjes met vele winkeltjes en terrasjes.

Aangezien er op het moment een hittegolf aan de gang is hier in Florida, is het er niet te harden van de warmte, we lopen dan ook van winkelpassage naar winkelpassage , want daar draait de airco, waar niet overigens hier in Florida, ongelooflijk wat moet hier een energie worden verbruikt door die apparaten, werkelijk achter iedere deur draait een airco.

Al snel hebben wij het bekeken hier in het centrum , leuk voor die Amerikanen maar niet voor ons.

Wel gaan we nog het fort Castillo de San Marcos bezoeken, uiteraard het door de Spanjaarden gebouwde verdedigingsfort, van de stad.

Dit fort heeft veel gebruikstoepassingen gehad, met als interessantste, wat mij betreft, dat er van 1835 tot 1886 indianen uit het zuidwesten van de VS werden gevangen gehouden, in plaats van straf, kregen ze hier een opvoeding , zo noemde men dat toen.

Niet dat ik het eens ben met de behandeling van die indianen, maar ik weet wel dat wij in Nederland nog steeds het fort Naarden-Vesting hebben , wat wel wat weg heeft van dit fort, direct schoot mij het lumineuze idee te binnen, dat ik nog wel een zinvolle toepassing heb voor dit fort.

Ik weet nog wel een paar bevolkingsgroepen in Nederland, die hier uiteraard ipv straf, want straffen doen wij deze groepen in Nederland niet zo graag, ook zo’n opvoeding van een jaartje of tien zouden kunnen geven.

Zal G.W. eens vragen hoe hij hierover denkt? Dan kan hij misschien alsnog mijn stem krijgen met de aankomende verkiezingen.

Maar goed, er is ook nog een vuurtoren uit 18 zoveel die je kunt bezichtigen dat is op de fiets echter te ver met deze hitte, we besluiten daarom om daar maar met de camper naar toe te rijden,met lekker de airco aan weet je wel.

Als we daar aankomen blijkt dat toch ook weer een vuurtoren van niks te wezen, hij lijkt in de verste verte niet op de Brandaris op Terschelling, maar meer op die van Liesbeth List op Vlieland.

Aangezien je ook nog bijna 20 dollar entree moet betalen, en het feit dat je met deze hitte 256 treden naar boven moet lopen, besluiten we ook deze maar voor gezien te houden.

Op de terugweg naar de camping ziet Alie zowaar nog een motordealer met, jawel hoor een paar Goldwings voor de deur , ik maak direct, net als die eikel van het programma Wegmisbruikers die agenten ook altijd laat doen, een U-turn met de camper,.

Hier nog wat rondgekeken tussen de accessoires, maar hij had niets wat ik nog nodig had gelukkig, want de koffer zit al vol eigenlijk.

Om 16:00 uur waren we dan ook weer terug op de camping, snel alle deuren en ramen dicht, airco aan, en binnen blijven zitten met een blik bier.

We krijgen steeds meer begrip voor die Yanken.

Het is nu inmiddels 23:30 uur, Alie slaapt al en de airco draait nog steeds, wat een klimaat.

Ik moet er niet aan denken om hier in Juli te zijn, dan worden hier regelmatig temperaturen gemeten van 115 graden Fahrenheit, dat is dus ruim 46 graden celsius.

Titusville - St. Augustine

Vandaag een overbruggingsroute van zo’n 160 km naar St Augustine , volgens zeggen een van de oudste en mooiste plaatsjes in Florida, maar we komen daarbij ook door Daytona Beach.

Zeer bekend van de Daytona 500 races, en natuurlijk van de Daytona Bike Week die begin maart altijd plaatsvindt en het Biketoberfest in Oktober.

Ook is het in deze plaats toegestaan om met je auto het strand op te rijden, echt iets voor die Amerikanen , dan hoeven ze niet zo ver te lopen, met hun ligstoel of handdoekje om te gaan zonnebaden, wel eerst $5,00 betalen natuurlijk.

Ik ga het met de camper maar niet proberen, veel te bang om vast te komen te zitten met dat zware ding.

We hebben de camper dus maar ergens in het stadje zelf geparkeerd, en zijn even lopend op dit bijzondere strand wezen kijken.

Uiteraard voerde onze route ook langs het Daytona 500 speedway circuit.

Het is ook opvallend hoeveel motorrijders hier in de omgeving rond rijden.

De hele route had ik zoveel mogelijk langs zee gelegd, dat was aardig goed gelukt, we hadden veel zicht op zee , en onze lunch hebben we zelfs genuttigd ergens boven op een duin met uitzicht op zee , het strand , en\u2026.vrouwelijk schoon wat daar in de zon lag te bakken.

Overigens is dit onze laatste dag aan zee, na vandaag zullen we weer het binnenland in moeten.

Maar goed , weer verder, de hele route verloopt vlot, en al snel komen we aan in St Augustine, dit oogt inderdaad heel anders dan alle andere plaatsen die we tot nu toe hebben gezien, doet bij binnenkomst over de brug over de rivier, zelfs een beetje denken aan Kampen aan de IJssel vind ik.

Maak je geen zorgen hoor Hetty, ik bedoel een heel klein beetje.

Want van jouw Kampen is er maar een natuurlijk

Nu kwam ik er vanmorgen achter, dat ik een behoorlijke vergissing in onze planning heb gemaakt, het blijkt namelijk dat we een dag over houden, gelukkig niet een tekort, want dan zouden we a.s. donderdag namelijk het vliegtuig hebben gemist.

Dit alles betekent dat we hier in St Augustine een dag extra kunnen blijven, en morgen het hele stadje in alle rust kunnen gaan bekijken.

Hebben dus de camping meteen maar voor 2 nachten geboekt.

De camping ligt slechts een paar honderd meter van een Outletmall af, en aangezien ik nog niet de kans heb gehad , om een aantal nieuwe Levi jeans te kopen, gaan we dus na aankomst op de camping op de fiets hier eerst maar eens naar op zoek.

Het is onvoorstelbaar hoe de mensen je aankijken als wij daar met zijn tweeën op de fiets tussen de auto\u2019s door, naar en door dat winkelcentrum fietsen, zelfs de winkeliers maken er opmerkingen over dat we op de fiets zijn, en uiteraard zijn we de enige met de fiets, maar ik heb het vermoeden dat we ook de eersten zijn.

Je moet daarbij ook echt oppassen , dat je niet wordt aangereden want die Amerikanen raken helemaal de weg kwijt als ze jou als fietser zien rijden, ze stoppen bv op de meest rare momenten en plaatsen.

Ook hadden wij het bv op de weg ernaar toe , we moesten een drukke voorrangskruising over met verkeerslichten, hier waren ook voetgangersoversteekplaatsen met verkeerslichten.

Wij steken echter net als in Nederland, over met het autoverkeer, want een fietspad is er uiteraard niet, nou dat werd me een getoeter naar ons, ik denk dus dat het de bedoeling is om over te steken met de voetgangers.

Idioten zijn het soms, die Yanken.

Ok , dus morgen gaan we de stad bekijken, eerst met de camper naar een parkeerplaats en dan met de fiets verder de stad in, zijn benieuwd wat dat weer voor halsbrekende toeren zal gaan opleveren .

See You Later.

Cape Canavarel - Titusville

Jullie vierden vandaag Koninginnendag, hopelijk is het beter afgelopen dan vorig jaar.

Vandaag, vroeg uit de veren , want we gaan naar Kennedy Space Center, dat opent de poorten al om 9:00 uur. En dan willen wij voor de poort staan te trappelen, want je hebt er veel tijd voor nodig heeft die Duitser van gisteren ons verteld.

Nadat we de eerst de vuilwater tanks maar weer eens hebben gedumpt, want met deze temperaturen gaat de toilet afval tank toch wel wat sneller stinken, daardoor kun je echt niet wachten tot deze vol is, ondanks dat we er volgens het voorschrift, al meer afbreek vloeistof ingooien, dit kost overigens weinig moeite, we vertrekken mooi op tijd, klokslag 8:30 uur.

Het is maar 15 km rijden vanaf de camping, dus precies op tijd zijn we in het park.

De Duitser had ons geadviseerd om eerst de films in de 2 IMAX theaters te gaan bekijken, dan de bustoer te doen, en dan de rest van het park te gaan bekijken.

Dat was dus een goede tip, want dit park is zo onnoemelijk uitgestrekt, dat je soms van attractie naar attractie een kwartier in de bus zit.

Maar de film begon pas om 10:00 uur, dus hadden we nog even tijd om de zogenaamde Rocket Garden te gaan bekijken , daar staan vele oude raketten opgesteld uit de tijd van het ontstaan van de ruimtevaart, zoals de Atlas, de Titan, de Delta, de Gemini, en de Mercury de grootste is een gigantische Saturnus 1 raket, deze ligt echter , want die is te groot om deze langdurig veilig rechtop te laten staan, ongelooflijk wat een apparaten zijn dat, dat zoiets recht omhoog de lucht in kan, onvoorstelbaar.

Dus om 10:00 uur naar de 1e IMAX 3D film die ging over de geschiedenis van de ruimtevaart, en de maanlanding, en de 2e film uiteraard ook 3D, ging vooral over de Hubble telescoop, en alles wat dit ding kan zien, ongelooflijk, daar wordt met afstanden gegooid, zoveel nullen die kun je niet op een A4 tje achter elkaar schrijven volgens mij, en die Hubble telescoop die kan dat dan toch bekijken.

Het gaat mijn bevattingsvermogen te boven hoor.

Zoals gezegd daarna naar de bussen, we rijden langs het zogenaamde Vehicle Assembly Building, is op 3 na het gebouw met de grootste inhoud ter wereld, hier wordt de Spaceshuttle samengebouwd met de gigantische brandstof tank en de stuwraketten, dit duurt 90 dagen, dan wordt hij op een speciale transport wagen vervoert naar het lanceerplatform, over een afstand van 5 km, dat duurt 8 uur, lekker snel dus.

Vervolgens wordt hij dan binnen 30 dagen gelanceerd, als alles goed gaat

We rijden verder naar een uitkijktoren, vanwaar je de spaceshuttle kunt zien staan , want wij hebben het geluk dat er op 14 mei een wordt gelanceerd, dus die staat sinds 2 weken op het lanceer platform A, er is namelijk ook een lanceerplatform B, dit is er neergezet na de fatale ontploffing van de Challenger die op 28 januari 1986 , 73 sec na de lancering explodeerde.

Met als reden dat mochten er astronauten in de ruimte zijn en niet meer terug kunnen komen, NASA vanaf het tweede platform een reddingsmissie kan lanceren, jaja denk ik dan.

Je moet bij dat kijken naar de spaceshuttle wel beseffen dat je toch minstens op 1,5 km afstand blijft hoor, helaas.

Toen weer in een andere bus want deze rijden af en aan, naar de volgende halte, namelijk het Apollo /Saturn V Center, nou we dachten dat die Saturn1 groot was, goedendag, deze drietraps raket is GIGA groot.

Deze zijn gebruikt voor de Apollo vluchten naar de maan.

Hier meteen maar een vette cheesburger met friet gegeten.

Daarna weer naar de bus , nu voor een rit naar het International Space Station Center, overigens worden we in de busritten vermaakt met films over alles wat met de ruimtevaart heeft te maken, maar door de chauffeurs worden we ook op de rijke natuur van het terrein gewezen.

Er zit dan ook van alles, van Alligators tot Bald Eagles, oftewel de Amerikaanse Adelaar.

In het Int Space Center wordt er van alles getoond over het ruimtestation, we mogen zelfs een kijkje , achter glas, nemen in de fabriek waar allerlei mensen in chirurgen kostuum aan het werk zijn aan delen van het station.

Als we dan eindelijk terug zijn op het zogenaamde visitor complex hebben we daar nog een exemplaar van een Spaceshuttle bekeken , de Explorer genaamd, dit is echter een full scale replica , en heeft dus nooit gevlogen.

Daarna nog in de Shuttle Launch Experience, dit is een simulator die je laat beleven dat wat de astronauten tijdens de start beleven, althans dat wordt daar beweerd op film, door diverse astronauten, helaas was onze Wubbo Ockels daar niet bij.

Dat was wel een hele leuke ervaring , zelfs als het niet helemaal volgens de werkelijkheid zou zijn, dan nog was het indrukwekkend, jee wat een getril en lawaai, onvoorstelbaar.

Zo de vakantie begint aardig naar het einde te lopen nu, we merken dat onder andere omdat we bij het boodschappen doen moeten gaan nadenken, of we het nog wel moeten kopen, of anders zullen moeten weggooien.

Maar we staan nu nog op een leuke camping 10 km van Kennedy Space Center bij Titusville.

Morgen gaan we naar St Augustine, schijnt een erg leuk plaatsje te zijn.

Tot zover

Fort Lauderdale - Cape Canavarel

Vanmorgen komt Tony de Goldwing weer ophalen, jammer dat we hem niet achterop mee kunnen nemen, wil hem wel ruilen tegen onze 2 fietsen .

Hij is mooi op de afgesproken tijd aanwezig, en heeft hem dan ook snel weer opgeladen met zijn handige systeem.

Om 9:30 uur konden we dan ook vertrekken , op naar Cape Canavarel, nooit geweten dat dit ook een stadje is.

We rijden zoveel mogelijk langs de kust, hopelijk is dit beter en mooier dan gisteren in Miami Beach, waar je nergens de zee kon zien.

Nou dat is inderdaad het geval , het is een prachtige route langs de huizen van veel van de rijken der aarde, er zijn ook volop gelegenheden om te stoppen en het strand op te gaan, we komen ook door of langs veel Stateparks.

Ongelooflijk wat een huizen sommige mensen zich kunnen permitteren.

Ook zijn hier veel van die de prachtige woonwijken met een kazerne poort (noem ik het maar) , maar ook heel veel appartement gebouwen , die vaak als 2e woning fungeren denk ik, want veel balkons zijn dichtgeschoven met een soort jaloezieën

Ondanks dat de route bijna 300 km is, verloopt hij erg vlot, we zijn dan ook al om 15:15 uur op de camping, een prachtig gelegen camping pal aan zee, en aan de monding van het kanaal van de haven naar zee, vanwaar de cruiseschepen vertrekken.

Daar kwamen wij eigenlijk pas achter toen wij nog een uurtje aan het strand zijn wezen zwemmen en zonnebaden, toen er plotseling een luide hoorn klonk, en er achter ons een gigantisch cruiseschip voorbij voer.

En dan heb je de camera niet bij je natuurlijk.

Toen Alie met het eten bezig was, ben ik even naar dat kanaal toegelopen om te kijken wat daar te beleven viel, ik ontmoette daar een Duits echtpaar die hier al 5 jaar vakantie houden, aangezien zij als 2 indianen stonden te turen met de hand boven de ogen, vroeg ik hen waarom de indianen zo staan en niet met de hand voor de ogen, flauw he, ondanks dat het Duitsers waren wisten ze mijn vraag juist te beantwoorden.

En als er ijs had gelegen was het nu gebroken geweest, jee wat zwam ik weer zeg.

Zij wezen mij op een groep dolfijnen die door het kanaal aan het zwemmen waren, prachtig hoor

Ook gaf hij mij de tip om naar het haven terrein te gaan, om daar in de sluizen naar nog meer dolfijnen te gaan kijken en ook lamantijnen (ik noemde ze altijd zeekoeien) want die zouden daar zwemmen.

Goed dus wij na het eten op de fiets, jawel , op zoek naar de sluizen, ik had zelfs een plattegrond uit een foldertje van de cruise rederij.

Na 45 minuten te hebben rondgefietst, wie die plattegrond gemaakt heeft , die moeten ze weet niet wat doen, en de weg gevraagd te hebben aan een , natuurlijk dronken kerel, zijn we maar onverrichter zaken teruggefietst naar de camping, was namelijk nog bang dat als het donker werd ik helemaal de weg niet meer zou kunnen terugvinden.

Nou ja we hebben toch weer wat beweging gehad zullen we maar zeggen.

Een mooie dag is weer voorbij, en morgen gaan we naar Kennedy Space Center, ben benieuwd wat dat weer voor moois oplevert.

Oh ja internet is hier niet, toch raar zo dicht bij de bron van al die ontwikkelingen die wij te danken hebben aan de ruimtevaart.

Dus dit verslag zullen jullie alweer pas later lezen

Key West - Fort Lauderdale

Vannacht prima geslapen, met nu eens een keer een airco die je bijna niet hoort , het kan dus wel

Na het zogenaamde Continental Breakfast, wat deze keer ook best te eten was, en na een leuk gesprek met een bejaard Amerikaans echtpaar, waarover ? ja over Goldwings natuurlijk, deze man rijdt al 35 jaar Goldwing, met zijn vrouw achterop, waar ken ik dat toch van?

En is volgens hemzelf een vooraanstaand lid van de Amerikaanse Goldwing Federatie.

Overigens rijdt hij nu vanwege zijn leeftijd een trike, dus een Goldwing met 3 wielen.

Wie vond dit interessant, alleen Bartje natuurlijk weer ?

Goed dus weer over naar gewone mensen praat.

Na het ontbijt , snel opgestapt, en weer terug richting het noorden gereden, uiteraard kan dit alleen via dezelfde weg.

Er valt dus ook niet veel te vertellen, behalve dat we op de heenweg al een dolfijn research centrum hadden gezien, dus we dachten kom laten we eens gaan kijken of hier iets te beleven valt.

Nou dat kun je wel zeggen , je kon hier onder andere zwemmen met dolfijnen in gevangenschap, kosten $ 500,00 pp per uur, alle andere activiteiten liepen ook allemaal in de honderdtallen.

Het heeft mij doen besluiten om toch maar te gaan zwemmen met mijn eigen dolfijntje, kost niets namelijk.

De route voerde ons ook over Miami Beach, via het Art Deco District, leuk maar niet spectaculair, maar wat ons het meeste tegenviel, mijn nicht Ineke vertelde het al in ons gastenboek, je kunt nergens bij het strand komen, zelfs niet om alleen naar de zee kijken.

We kunnen dus ook melden dat we behalve soms een glimp bij een doorkijk, de zee niet hebben gezien, laat staan het strand, onvoorstelbaar wat een verkeerd bouwbeleid.

Alles is in beslag genomen door de vele hotels, als je dan al een parkeerplaats ziet waarvandaan je misschien naar het strand zou kunnen kijken, moet je eerst betalen, nou daar ben ik dus niet van, betalen alleen om de zee te bekijken, zou bijna zeggen sodemi\u2026r op.

Dus na deze ramp, want we waren zelfs van plan hier tot in de avond te blijven , maar weer 50 km terug gereden naar de camping, wat moet je anders.

Ondanks dit minpuntje was het toch een prachtige dag vandaag, want het blijft natuurlijk mooi om op de motor door deze staat met dit klimaat te rijden.

Morgen gaan we richting Kennedy Space Center, ook langs de kust, maar als blijkt dat op die route ook niets te zien valt vanwege de vele hotels dan pakken we maar de snelweg.

Gegroet.

Fort Lauderdale - Key West

Vandaag de grote dag, Tony Stadele, komt rond 9:00 uur de goldwing brengen op de camping als het goed is.

Dus ik ben al om 7:30 uur op, heb alvast alle spullen verzameld die mee moeten, want we durven niets van waarde achter te laten in de camper.

Je weet tenslotte maar nooit.

Tony is mooi op tijd, de Goldwing staat achterin een pickup truck, met een handige glijbaanconstructie aan gedreven door elektromotoren, staat hij binnen een paar minuten op de grond zonder dat je er een vinger naar uit hoeft te steken.

Stom genoeg heb ik er geen foto\u2019s van gemaakt, maar wel het hele gebeuren gefilmd.

De kleur van de motor is de kleur die in Nederland zelden te zien is, en je aan de straatstenen niet kwijt kan, slechts een enkele twijfelaar koopt zo’n ding in Nederland, hij is namelijk wit, nee alle gekheid op een stokje ik vind hem mooi, dus Dirk, je hebt een goede keus gemaakt.

Na de noodzakelijke papierwinkel, rijden we om kwart voor tien weg van de camping, voor een rit van ruim 650 km heen en terug.

We rijden dus naar de zogenaamde Keys, naar het zuidelijkste puntje van de VS, Key West.

De voormalige woonplaats van o.a. Ernest Hemingway, die woonde hier een aantal jaren met zijn vrouw, en hield zich hier bezig met vissen en het drinken van veel Whisky, want behalve schrijver was hij ook beroepsalcoholist.

De weg er naar toe is een aaneenschakeling van bruggen , met als bekendste brug de Seven Miles Bridge, Parallel aan deze brug ligt een oude spoorbrug, dit is de oorspronkelijke brug die er als eerst lag om de eilanden (de Keys) economisch aan het vaste land te verbinden.

Deze oude brug wordt toch ook wel als een toeristische trekpleister gezien, vind hem niet erg indrukwekkend, behalve dat hij rot en verroest is, groeit er hier en daar een boom op het betonnen brugdek, dat is wel apart.

Omdat hier schijnbaar meer mensen met een boot zijn dan er ruimte is om deze allemaal een ligplaats te geven , hebben ze de boten hier opgestapeld liggen in een soort magazijnstellingen

Heel apart vonden wij , dit hadden we nog nooit gezien, zelfs niet aan de cote d\u2019azure, waar toch voor zeven stuiver ligt.

Key West zelf is een heel leuk stadje met smalle straatjes met veel koloniale houten huizen, het is er dan ook een toeristische drukte van belang, met als groot bijkomend nadeel, je kunt er nergens parkeren, zelfs de motor kan ik nergens kwijt, de trottoirs zijn te smal en alle parkeervakken staan vol.

Het is zelfs zo erg dat we buiten het centrum moeten gaan eten , omdat ik echt niet weet waar ik de motor neer moet zetten, zonder risico´s te lopen op bekeuringen, wegslepen en of schade

En ondanks dat er op deze motor geen NL sticker zit, hanteer ik nog steeds het motto Niet Lopen,

We hebben dan ook ´s middags het hele stadje alleen vanaf de motor kunnen bekijken, met een plattegrond in de hand zijn we alle straatjes doorgereden, toch ook wel leuk hoor,.

En ja we hebben dit gedaan net als iedereen hier , zonder helm en zonder jas, de snelheid was dan ook nooit hoger dan 30 km per uur.

`s Avonds na het eten weer terug, en toen ja hoor waren er ineens veel parkeerplaatsen omgetoverd tot speciale motorparkeerplaatsen, blijkt van 18:00 uur tot 6:00 uur dit zo te zijn geregeld, prima dus voor ons.

Dat geeft ons de gelegenheid om de zonsondergang te gaan bekijken hier, dat is hier namelijk een toeristische attractie van de eerste orde, dat is te zien vanaf Mallory Square, een heel gezellig plein met ontelbare straatartiesten die hun kunstje doen en daarna op een ludieke manier om geld vragen uiteraard.

Een van de leukste geldophalers om te zien was een banjo speler van middelmatige kwaliteit, die had een hond, die was zo afgericht , zodra iemand geld in de hand had, zag die hond dat en haalde dat dan op, uiteraard in zijn bek, en deponeerde het dan in een emmer, nou dat vinden veel mensen leuk, dus die man hoefde niet veel te spelen , die hond haalde sowieso veel geld op

Het was erg leuk om een aantal van deze artiesten te zien, en dan heb je er ook graag een paar dollar voor over.

Tenslotte is de zonsondergang zelf al jaren gratis

En zoals algemeen bekend is, komt hij ook weer voor niets op.

Wat mij weer doet denken aan het verhaal wat ik als 16 jarige heb meegemaakt, samen met een stel nog intelligentere vrienden, waarmee ik op vakantie was.

Wij hadden namelijk besloten om de nacht op het strand in Katwijk aan zee door te brengen met een krat bier, en dan te wachten tot de zon uit de zee opkwam, want dat wilden wij wel eens meemaken.

Helaas voor ons kwam de zon die dag in het oosten op.

We zitten nu in het hotel, mooi hotel overigens en , ik zit nu even dit verslag te typen, en dan gauw naar bed, want morgen is er weer een lange mooie dag als het goed is.

Het uploaden moet later, want internet werkt weer eens niet in dit hotel behalve in de lobby

Tot morgen.